Ik vind de kerk een fantastische plaats. En dan bedoel ik met kerk niet allereerst het gebouw, maar waar mensen samen komen in de naam van Jezus. In het leven begaan we misstappen. We raken door dingen verwond. Verdriet, teleurstelling, eenzaamheid, boosheid, angst - je maakt van alles mee. En je moet iets om weer verder te kunnen. Zo goed en zo kwaad als het gaat plakken we pleisters over de zonden en wonden van ons leven. Maar onder het masker van `hoe gaat het met jou, met mij gaat het goed - smile', ligt soms zo veel...
De kerk als een plaats waar de pleisters eraf mogen. Je hoeft jezelf niet mooier, beter, sterker, vrolijker of geloviger voor te doen dan je bent. Samen mogen we in de aanwezigheid van de heilige Geest komen. Naar elkaar luisteren. Voor elkaar bidden. Het woord van God beluisteren. God werkt vandaag! Helend, vergevend, vernieuwend. Dat is voor mij allereerst wat kérk is. Wie dát ervaren heeft, krijgt minder moeite met het beladen woord `evangelisatie'. Als je zulke plekken kent, op je groeigroep, in de kerkdienst, in de lofprijzingsbijeenkomst dan neem je graag anderen mee. Het heeft jóu goed gedaan om daar te zijn - dan zal het die ander waarschijnlijk ook goed doen!
