Winkels op zondag open

Inmiddels kunnen we op zondag niet alleen in de kerken, maar ook in de verschillende supermarkten van IJsselmonde terecht. Leve de vrijheid, zo zullen de bevorderaars van deze zondagsopenstelling hebben gedacht. Als we na een overvolle werkweek op zaterdag geen zin hebben om de boodschappen te doen, dan kan dat voortaan ook op zondag. Wég met de christelijke betutteling! Dat wat je als voorrecht en verworvenheid van onze cultuur zou kunnen beleven - een collectieve rustdag - is geworden tot iets waar velen graag van af willen en wat daadwerkelijk ook snel verdwijnt. Intussen maakt de 24-uurseconomie, altijd maar doorgaan, altijd alles beschikbaar hebben - mensen volgens mij juist moe en uitgeput.

We moeten al zoveel. En straks moeten we nog meer. Maar: je kan toch zelf kiezen of je eraan mee doet of niet? Dat is natuurlijk niet waar. Je dochter bijvoorbeeld, die cassière is, hoeft er straks echt niet mee aan te komen dat ze op zondag vrij wil zijn, terwijl de anderen toch ook moeten werken. Moeten de anderen soms ervoor opdraaien dat zij op zondag vrij wil zijn? Ofwel: wij moeten, dan móet jij ook... Hoezo, vrijheid? En vanzelf neemt in veel gezinnen de druk toe om op zondag een boodschap te doen. Wat kan wordt al snel wat mag en wat mag wordt al snel wat moet...

Toch ga ik hier geen klaagzang houden. Gelukkig ben ik niet verplicht om op zondag mijn boodschappen te doen. Gelukkig genieten wij in ons land de vrijheid om van de zondag een rustdag en feestdag te maken. Laten we daarom vooral die vrijheid gebruiken. Niet teveel klagen. Maar zó de zondag invullen, dat de batterij weer opgeladen wordt. Geestelijk bijtanken. De eredienst bijwonen waar we een bevrijdende boodschap horen en waar we van veel moeten worden bevrijd. Dan verschijn je op maandag als het goed is weer fris en met nieuwe moed op je werk. Ooit víelen christenen in hun niet-christelijke omgeving door dat soort dingen op en wekten zo nieuwsgierigheid. In zo'n tijd leven wij nu opnieuw. Laten we dan zorgen dat we niet bekend komen te staan als verongelijkte klagers, maar als genietende gelovigen!

P.S. laten we er dan voor uitkijken dat we op zondag in de kerk nog allerlei boodschappenlijstjes proberen af te werken!

Aan het begin van een nieuw jaar

Met veel knallen en kabaal, met vuurwerk voor miljoenen euro's, is het oude jaar weer afgesloten. En het nieuwe jaar is begonnen, soms met een duik in zee en met goede voornemens. Dit jaar moest ik daarbij denken aan het oud-en-nieuw van Israël. Aan tafel lazen wij toen `toevallig' uit Exodus over de `nacht der nachten' waarop Israël uit Egypte werd geleid. En in de Psalmen was ik `toevallig' bij Psalm 77 gebleven, waar het gaat over `de lucht die in díe nacht dreunde van geluid, terwijl bliksemflitsen de weg van Israël verlichtten', waarna God Israël door de zee heen leidde. Het verschil tussen ons oud-en-nieuw en dat van Israël, is dat het bij ons vooral `doe-het-zelf'-werk is. We proberen zelf de boze geesten uit het verleden die ons achtervolgen te verjagen; met al het geknal proberen we te overstemmen wat we in het achterliggende jaar hebben verknald. En met een eventuele duik in de zee, goede voornemens en beste wensen hopen we het er dit jaar beter vanaf te brengen en een frisse start te maken.

Ik vind oud-en-nieuw altijd een fascinerend moment. Tegelijk drong dit jaar tot mij door, dat het onszelf stééds maar niet lukken wil, om het oude achter ons te laten en om echt een nieuw begin te maken. Voor verlossing uit het oude en voor een nieuw begin, zijn we bij onszelf aan het verkeerde adres. Wat is het dan bijzonder, dat al sinds vele, vele eeuwen de bijbelse boodschap in ons land klinkt. Dat ook wij tot Israëls God mogen roepen om verlossing van de boze en om een nieuw begin.

Iedere zondag mogen we Pasen vieren en het goede nieuws horen dat God verlost en dat Hij in Christus een nieuw begin heeft gemaakt. Hij ging voor Zijn volk en voor ons het duister, het oordeel, de dood in - en God leidde Hem erdoor, wekte Hem op uit de dood en gaf Hem de hoogste plaats. Bij Hém kunnen we terecht, bij Hém alleen moeten we zijn voor verlossing en voor het nieuwe leven. Nadat Paulus Hem had leren kennen, zette hij álles op álles om `in Hem gevonden te worden'.

 

Laat dat voor ons állen de wens, het gebed en de prioriteit in dit nieuwe jaar zijn: zoeken Hem te kennen, de kracht van Zijn opstanding en de gemeenschap met Zijn lijden. Dat de verlossing van het oude en dat het nieuwe begin, ja dat Christus, in óns leven gevonden wordt. Laten we eerlijk zijn: oliebollen en champagne op oudejaarsavond zijn lekker. Maar als we oog krijgen voor Israëls God, als onze ogen voor de Heere Jezus open gaan, dan hebben we nog veel meer zin in het brood en de wijn van het Avondmaal van onze Heer. Hij alleen brengt ons een wérkelijk nieuw begin en verlossing van al het oude. U en jullie allen een gezegend níeuw jaar toegewenst!