Bidden we

voor hen die zoekgeraakt zijn
en voor hen die zoeken naar verdwaalden;
voor hen die de duisternis te dik geworden is
en voor hen die licht proberen te brengen;
voor hen die bidden zonder te weten tot wie
en voor hen die hun namen
voor Uw aangezicht brengen;

voor hen die de deur zo hard hebben dichtgegooid
dat we de klap nu nog horen;
voor hen die zo stilletjes zijn weggegaan
dat we zelfs hun naam vergeten zijn;
voor hen die opgroeien
zonder Uw naam ooit te horen
en voor hen die trouw Uw naam nog stamelen;

voor hen die gewacht hebben op een stem
en voor hen die de juiste deur niet konden vinden;
voor hen die onverschillig bleven
en voor hen die onze arrogantie niet konden verdragen;
voor hen die te hard geworden zijn
en voor hen die te gelukkig zijn
om ooit nog te vragen naar Uw adres.

(gelezen in Transmissie / en PKN-blad)

Brief over Kairos-document

Door het plaatsen van onderstaande links op mijn blog distantieer ik mij ervan dat het Kairos-document vandaag door de leiding van de PKN officieel in ontvangst genomen wordt - waarmee toch een schijn gewekt wordt als zou heel de PKN zich min of meer achter dit document scharen. Niet dat ik geen oog heb voor de moeilijke vragen die hier liggen; maar er is ook een ándere kant van het verhaal...

http://www.refdag.nl/media/2009/20091221_CJO_Kairos_document.pdf

http://christenenvoorisrael.nl/nieuws/nieuws/reactie-kairos-palestijns-document.html

Stil worden

In een overdenking van Anne van Laar las ik het volgende wat mij aanspreekt:

`Bij bidden denken we al snel aan spreken. Jezus waarschuwt daarvoor. Gebruik wanneer je bidt geen omhaal van woorden. Waarom gebruiken wij vaak een omhaal van woorden? Wij willen God beïnvloeden. Wie spreekt verbreekt de stilte. Hij vormt gedachten, wil de ander overtuigen. Het gaat er echter niet om dat wij de Here God om krijgen. Integendeel! Het gaat allereerst om luisteren naar Hem en stil zijn. Intensief luisteren naar Gods Woord. Want het gaat er niet om dat God verandert, maar dat wij veranderen en ons door Hem laten gezeggen. Opdat we willen wat Hij wil. Het gebed van ons is vaak een heimelijk gebrek aan vertrouwen in plaats van een stille vertrouwelijke overgave aan God. Gebed is nooit het eerste woord, maar altijd het tweede. Gebed is ant-woord. God is Degene die op de meest veelomvattende manier tot ons heeft gesproken in zijn Zoon. Door het gebed vinden we een passende manier om daarop te reageren. Allereerst door stil te zijn en ons te verwonderen over Zijn genade.

Oude mensen

Wandelend naar de gebedsgroep, maandagavond, ging er veel door mij heen toen ik keek naar de vele hoge flats die ik passeerde... Wat wonen er daar ontzettend veel oudere mensen. Mijn oma was die dag begraven, 99 jaar oud. Wat had zij veel meegemaakt. En veel te vertellen. En wat was er veel van haar te leren. Soms denk ik dat één van de redenen dat ze zo oud geworden is, hierin ligt dat ze veel bezoek kreeg - familieleden en vrienden die naar haar wilden luisteren, die bij haar wilden zijn.

En kijkend naar die flats, weet ik dat daar vooral ook veel mensen wonen die eenzaam zijn. Hun levensboek staat vol verhalen - spannende, verdrietige, grappige, mooie, ontroerende, leerzame verhalen. Maar wíe wil een oor zijn, dat er naar luistert. Wie wil deze prachtige boeken lézen? Opvallend is dat oude mensen in de gemeente soms vooral ervaren worden als `een taak' en `een last' - ook ikzelf deed en doe soms met die klaagzang mee. Maar nu, in de adventstijd, valt het mij op dat het in het begin van het Lucas-evangelie vooral de óude mensen zijn, waarin de Geest van God een níeuw begin maakt: Zacharias, Elisabeth, Simeon, Anna...

Dit bedenkend kon ik woensdagmorgen geweldig genieten van onze Bijbelmorgen. Die heeft als ondewerp `de Heilige Geest'. En deze keer was aan de orde: de Heilige Geest aan het begin van het Lukas-evangelie. Als het om de Geest gaat, moeten we niet - zoals in onze cultuur - denken aan de geestkracht van jonge mensen, maar mogen we erbij stilstaan hoe de Heilige Geest werkzaam is en te vinden is, waar je het misschien niet verwacht zou hebben.

Er wordt dezer dagen veel gesproken over missionair werk. Zou `luisteren naar oude mensen' daar ook onder vallen? Misschien niet volgens de hedendaagse opvatting; maar wél dus in de Bijbelse opvatting; had Joël immers niet al voorzegd dat `oude mensen dromen zullen dromen'?