De weg van het kruis

Vandaag is pater Frans van der Lugt 76 jaar geworden. Hij viert zijn verjaardag niet meer bij ons... In februari hoorde ik voor het eerst van hem. En schreef voor ons kerkblad onderstaande overdenking:

 

De weg van het kruis...

 

Ergens schrijft Dietrich Bonhoeffer: `Als Jezus een mens roept, nodigt Hij hem te komen sterven.' Daar moest ik aan denken toen ik op het NOS-journaal een reportage zag over een priester in de stad Homs in Syrië die niet geëvacueerd wilde worden. Zijn dagelijkse voedsel bestaat uit een paar olijven 's morgens en een paar blaadjes van groente die hij probeert te kweken op de binnenplaats van zijn tuin. Of hij nog leeft op het moment dat u deze meditatie leest is maar de vraag. De reportage werd gemaakt tijdens een wankel staakt-het-vuren dat ieder moment weer voorbij kan zijn om te veranderen in een vernietigende regen van bommen en mortieren.

 

De priester koos om te blijven voor de mensen die nog wonen in de stad. Niet slechts voor `de christenen' die nog wonen in de stad, maar voor al de mensen die nog wonen in de stad. Voor en met hen bidt hij om vrede en houdt hij de hoop levend. Waar de verslaggever aan toevoegde: `tegen beter weten in'.

 

In deze man herkende ik een hedendaagse icoon, een beeld van wat Jezus bedoelt als Hij ons roept tot navolging, tot discipelschap. Als het goed is gaat het in de kerk en in ons geloof niet slechts om een religieus en godsdienstig leven. Gebeden, Schriftlezen, kerkgang, de zondag apart houden voor God zijn nuttige en belangrijke instrumenten, maar dan wel om het navolgen van Christus te ondersteunen. In het christelijk geloof draait het niet om religie waarmee we onszelf een goed gevoel bezorgen doordat we de kerkdienst op de juiste, plechtige wijze uitgevoerd hebben, onze vrijwilligerstaak jarenlang hebben volgehouden of een mooie gift in de collectezak hebben gedaan. Anders gezegd, in het christelijk geloof draait het niet om onszelf, maar om Christus. Hij is het middelpunt van de wereldgeschiedenis, de zichtbaar geworden Vader die ons vanaf het kruis Zijn liefde verklaart.

 

`Wat me meer plezier zou doen dan al je gebeden, offers en goede werken, is dat je zou geloven dat Ik je liefheb' - hoorde een 34-jarige weduwe de stille stem van Christus zeggen, meer dan 400 jaar geleden. Christus kennen, niet slechts met het verstand, niet zoals iemand die de reisgids en de kaart door en door kent, maar weten en aanvaarden door Hem zelf geliefd en geroepen te zijn, dat is het beginpunt van de navolging. Als Hij werkelijk voor mij in staat, mijn straf gedragen heeft, mijn zwartste, mijn donkerste, mijn akeligste kanten gezien heeft en desondanks vastberaden Zijn bloed voor mij heeft laten vergieten, dan kan ik al het zorgen voor mezelf, voor mijn reputatie, voor mijn veiligheid, voor mijn comfort, voor mijn imago, voor mijn toekomst loslaten en aan Hem overgeven en me melden bij Hem om in dienst te gaan. Christus - aan het kruis gespijkerd - zegt: `verander je leven, sla een nieuwe richting in, kom, volg Mij en sta toe dat je tot een radicale discipel gemaakt wordt.'

 

Het misschien wel `engste' gebed, dat we dagelijks aan het begin van de dag zouden kunnen bidden is: `Heer, hier ben ik. Neem mijn leven, laat het Heer, toegewijd zijn aan uw eer'. Nog `enger' zou het kunnen zijn daaraan toe te voegen: `en ik stel U geen grens, U mag het volledig zeggen.' Maar het gekke is, dat juist langs díe weg we het leven vinden. Van het NOS-journaal word ik meestal niet blij. Maar van bovengenoemde priester werd ik dat wél. Voor mij was overduidelijk zichtbaar dat deze man in íedere vezel van zijn bestaan lééft, écht leeft. Even keek een beelddrager van Christus recht de camera in en hield ons een spiegel voor. Ben ik bereid om op de plek waar de Heer míj geplant heeft, míjzelf en mijn eigen belang te vergeten? Biddend, dienend, mijzelf te vergeten en het akelige, het risico, het verlies, de teleurstelling, de pijn - kortom, het kruis, te dragen?

 

 `Toen zei Jezus tegen Zijn discipelen: als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen. Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen om Mij, die zal het vinden.' (Mat.16:24-25)

 

 Om te zingen of te bidden:

 

Jezus, alles geef ik U

wat ik ben en heb

en wat ik ooit zal zijn.

 

Al mijn hoop,

mijn plannen en mijn tijd

leg ik in uw hand,

vertrouw ze aan U toe.

Door uw wil te doen,

leer ik om vrij te zijn.

 

Jezus, alles geef ik U,

wat ik ben en heb

en wat ik ooit zal zijn.

 

(Opwekking 582)