Vorig jaar hoorde ik op de zomerconferentie het fantastische verhaal over hoe een kerk in Engeland veranderde naar `mission shaped church'. Niet langer de vraag centraal: hóe krijgen we mensen binnen? Maar: hoe kunnen we met middelgrote groepen erop uit, om iets voor mensen te betekenen? Het gebouw van St. Andrews in Chorleywood moest worden gerestaureerd. In groepen van ca. 50 werd de kerk opgesplitst, om voortaan te kerken in een café, een bejaardenhuis, een scountingcentrum, een aula van een school etc.. Iedere groep ging zich afvragen: wíe zijn de mensen rond deze plek, hoe kunnen we hen bereiken en hoe kunnen we groeien. Toen de restauratie klaar was, was de kerk enorm gegroeid, én veranderd: ze wilden niet meer terug naar de oude situatie. Natuurlijk zijn er nog fijne, grootschalige samenkomsten in het kerkgebouw. Maar kerk-zijn in Chorleywood is niet langer een prettige, verzorgde vaart op een cruiseschip, maar het is met een kleine reddingsboot erop uit trekken, je bent met elkaar bondgenoten, `vissers van mensen' - niet om iemand een gemene haak in de mond te laten krijgen, maar om mensen die verzuipen grond onder de voeten te laten voelen. Lees het inspirerende verhaal!
Artikel `Christianity Today'
Boek `Breakout' van Mark Stibbe
Boek `Clusters'; Creative Mid-Sized Missional Communities van Bob Hopkins
Geen opmerkingen:
Een reactie posten