Weg van Boeddha

Het kan niemand ontgaan. Het boeddhabeeld rukt op. Bij het Chinees restaurant en bij het tuincentrum hadden we het inmiddels al vaak gezien. Maar inmiddels voegen steeds meer winkels deze beeldjes en beelden toe aan hun assortiment. En in steeds meer huizen zie je ze staan. Af en toe stel ik er een vraag over. Bijv. bij de ingang van de Meerweide: `ik dacht dat jullie een levensbeschouwelijk neutraal huis waren'? Of in het nieuwe deelgemeente-kantoor - een foto van mediterende boeddhistische monniken: `ik dacht dat de overheid neutraal was'? Christenen vragen mij soms of het dan kwaad kan. Het is toch meer een soort levensfilosofie dan een godsdienst? Er zit toch ook veel goeds in? Het geeft toch rust? Misschien kreeg je zo'n beeldje en dan geef je het een plaats. Toch zijn er goede argumenten om te bedanken voor het gebaar, maar het toch niet te aanvaarden. Of als je het in huis hebt, om het weg te doen. Ik schrijf dit om als herder van de gemeente richting te geven bij iets waar heel wat van onze gemeenteleden mee te maken hebben of krijgen.

De eerste reden die ik wil noemen is dat de Bijbel ons verbiedt `gesneden beelden' te maken. Daar kun je lacherig over doen. Maar de reden dat de Bijbel ons dit verbiedt, is dat een dergelijk beeld verbonden is met geestelijke machten in de lucht - God wil níet dat wij ons van onze vrijheid in Christus laten beroven. Als je de Heere Jezus kent en weet van de rúst die Hij geeft, dan moet je geen boeddhabeeld in je huis toelaten.

De tweede reden is dat je - misschien zonder het te beseffen - meewerkt aan het propageren van het boeddhisme. Zélf zoek je er niets achter, voor jezelf is het gewoon een leuk beeldje van de Xenos, maar voor het boeddhisme als levensfilosofie is het móóie winst als steeds meer mensen zo blijk geven van een stukje sympathie en openheid. Vergelijk het ermee als een Feyenoordfan van zijn vriend uit Amsterdam een koffiemok krijgt met het logo van de club van 020... Daar kan hij waarschijnlijk weinig mee... Er lijkt een soort boeddha-isering van ons land plaats te vinden. Daar moeten we als christenen toch niet aan meewerken? Dan térgen we daarmee de Heere Jezus, dat willen we toch niet?

Tenslotte: is het boeddhisme dan niet een prachtige levensbeschouwing waarin veel raakvlakken zijn met het christelijk geloof? Als je dat werkelijk denkt of vindt, wil ik je aanraden om eens een boek te lezen van mensen die daar heel diep in gedoken zijn. Mensen die jaren en jarenlang boeddhist zijn geweest, met de Dalai Lama gesproken hebben, álles gedaan hebben om er zo ver mogelijk in te gaan. Toen ze Jezus ontdekten, hebben ze hun boeddha-beelden opgeruimd, of om met Paulus te spreken: ze als afval weggegooid (Filippenzen 3:8).

Leestips:

• Mijn weg van Boeddha naar Christus - een persoonlijk verhaal, Esther Baker
• Weg van Boeddha - het einde van een pelgrimsreis, Martin Kamphuis
• De lotus en het kruis - Jezus in gesprek met Boeddha, Ravi Zacharias