Het aquarium Sea-Life in Scheveningen had een prachtige krab op de kop getikt. Ik las het op 3 juli. Gekocht in Londen, gevangen in Japan. Een spanwijdte van 3,5 meter. Hij zou wel 4,5 meter kunnen worden. Ik wilde hem deze vakantie wel even gaan bekijken. Maar helaas, de volgende dag las ik dat ie het niet getrokken had, de krab was dood.
Op 3 juli las ik nog een ander bericht. Visser vangt diepzeevis van zeker 200 jaar oud. Toen de opa van de opa van die man nog in de luiers lag, zwom dat dier dus al in de diepzee. Al die jaren, dat er elders in de wereld oorlogen gevoerd werden, mensen geboren werden, mensen dood gingen, geschiedenis van stoomtrein tot marsreis zich ontwikkelde, zwom deze vis, maar nu is ie
opgevist en dood...
De volgende dag, 4 juli, hoorden we dat de wolf hoogst waarschijnlijk terug is in Nederland. Na anderhalve eeuw is er weer een wolf gezien. Alleen helaas, hij is doodgereden. Anderhalve eeuw geleden liep je als wolf nog niet het risico door een geruisloze hybride Prius (ik verzin maar hoe het gegaan kan zijn...) te worden aangereden. Hoewel met alle Roodkapje verhalen mensen toen natuurlijk gewoon hun geweer grepen om met de wolf af te rekenen...
Tenslotte werden we in diezelfde dagen geconfronteerd met beelden van `de ponypletter'; een vrouw die op een kleine shetlandpony gaat zitten tot ie in elkaar zakt; en vervolgens rookt ze rustig een sigaretje... Hoe is het mogelijk denk je dan, dat je zoiets doet... Net zolang op zo'n beest zitten tot het in elkaar zakt, het niet meer trekt, bezwijkt, nutteloos... Het heeft dan ook woedende reacties opgeroepen; begrijpelijk.
Ineens ging door mij heen dat die weerzinwekkende beelden van die ponypletster op een bepaalde manier ook onze westerse cultuur op de foto zetten. Ineens drong iets ervan tot mij door wat het betekent dat er in de bijbel staat dat `de schepping ten prooi is aan zinloosheid, zich bevindt in een situatie van `slavernij' en zucht. Wat ik dan wel weer mooi vindt, is dat in de bijbel gezegd wordt dat het een hóópvol zuchten is: de schepping verwacht namelijk bevrijdingsdag. Er komt een dag dat er een einde komt aan wrede uitbuiting van de schepping, er komt een mensheid waar de schepping juist blíj van wordt, op de dag van Christus. Wanneer die dag komt weten we natuurlijk niet. Maar het zou mooi zijn als in onze zorg voor en omgang met de schepping de schepping al een beetje een voorproefje krijgt van wat er komt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten