Het is zó geweldig, zó super, zó gááf, het voelt zó góed als je iemand bent die
weet dat de échte, de lévende, de Aanwezige God totáál niet meer tégen je is,
dat je voor Hem (en voor jezelf) niets meer hoeft te verbergen, niet meer hoeft
te doen alsof, niet meer zelf je status hoeft op te houden. Het is zo heerlijk te
weten schuldloos te zijn, níet meer in het krijt te staan, níet meer te hoeven
tobben over waar je tekort geschoten bent, waar je het niet goed gedaan hebt,
gefaald hebt, verkeerd gedaan of gezegd hebt, écht: zó heerlijk!
Er was een tijd dat het anders was bij mij. Als ik erop terugkijk, was dat een
tijd waarin ik zwéég tegenover God. Ok, voor de vorm heb ik in die tijd
misschien wel gebeden, netjes, zoals het hoort, maar als ik er nu op terugkijk
was ik níet echt mij tot God aan het richten, dat bidden, dat was uit gewoonte;
eigenlijk moet je zeggen: ik zweeg toen, er was geen echt gesprek tussen God en
mij, ik wilde Hem niet horen en ik zei niets tegen Hem. Achteraf gezien was dat
een akelige tijd, ik was écht niet gelukkig, ik was diep ongelukkig, ik zat er
voortdurend doorheen. Terugkijkend drukte Gods hand toen op mij, Zijn hand
duwde mij naar beneden, geen stap die ik zette ging mij makkelijk af; als je
het met nú vergelijkt dan is het zó anders - die druk van toen is nu helemaal
weg, ik ben blij dat God dat toen gedaan heeft, want juist dat drukken van Zijn
hand heeft ertoe geleid dat ik iets ben gaan doen met wat er niet goed zat in
mijn leven, dat ik mij ervan bewust werd dat het zo niet door kon gaan en niet
door mocht gaan.
Ik ben toen namelijk naar God gegaan met een vást besluit: ik zal níets meer
voor Hem verbergen, ik zal me tegenover Hem niet meer anders voordoen dan ik
ben, ik zal íedere misstap aan Hem vertellen, ieder falen, alles waarvan ik me
bewust ben, waarin ik een onzuiver geweten had, waarin ik `bedrog' in mijn
geest voelde, waarin ik merkte dat ik mezelf, God en anderen voor de gek hield,
de schijn ophield, ik heb er toen écht voor gekozen schoon schip te gaan maken
en daarmee ben ik bij God begonnen, dat was zo'n ommekeer in mijn leven, vooral
omdat Hij, toen ik dat gedaan heb, mij vergeven heeft, gezegd heeft: het is je
vergeven! het is goed! ik accepteer je, ik neem je voor 100% aan.
Daarom wil ik je écht aanmoedigen, als je je ervan bewust bent dat God er is en
dat Hij jou eigenlijk ánders bedoeld had dan je nu bent, als je iets in mijn
verhaal herkent, áárzel niet, maar ga nét als ik naar Hem toe en vertel álles,
kom ermee voor de dag. Vanwege wat er mis is in je leven kun je bang zijn dat
je er nog een keer op afgerekend wordt, dat bakken ellende als een watervloed
over je uitgestort zullen worden als een oordeel vanwege die dingen; soms doe
je die angst als onzin af, soms ben je er echt bang voor, maar als je zeker
wilt zijn dat je niet afgerekend wordt, dan moet doen wat ik gedaan heb, álles
- zonder iets te verzwijgen - uitspreken tegenover God. Dan zul je merken dat
je bij God veilig bent. Dat God een schuilplaats voor je is. Ja, U beschermt
mij, ik hoef nergens bang voor te zijn. In plaats dat ik onder druk sta en er
doorheen zit, is er nu voortdurend een vrolijk lied van vrijheid door Hem om
mij heen - heerlijk, die vrijheid en die bescherming!
Mag ik je echt een tip geven, een advies? Je kunt denken, ik ga gewoon door op
de weg waar ik nu op zat, als er echt iets mis met me is, als ik echt
bijgestuurd moet worden, als er echt problemen in mijn leven zitten, dan moet
het mij maar ondubbelzinnig duidelijk gemaakt worden, dan moeten mij maar
dingen overkomen, zodat het zo duidelijk als wat is, wat er aan de hand is,
maar anders ga ik me hier echt niet druk over maken. Maar luister, wíl je dat
echt, wil je echt als een paard zijn, dat pas luistert als hij het vóelt,
waarom zou het zo ver moeten komen, waarom zou je niet gewoon zo kunnen
luisteren, wat ik je vertel dat is zo toch ook duidelijk, daarvoor hoeven er
toch niet eerst nog allerlei dingen in je leven te gebeuren; alsjeblieft, wees
je ervan bewust wat er aan de hand is, God kijkt naar jou en wil dat jij
diezelfde heerlijke ervaring zult hebben die ík nu ook heb! Ookal weet je nú niet hoe het ánders zou moeten, God wéét hoe het anders kan en moet, zoek en vraag zijn raad, weet je ervan verzekerd dat hij je kan en zal laten zien wat de weg is hoe je verder kunt.
Als je stug doorgaat met het rechtpraten, het verontschuldigen, het legitimeren
van wat niet goed zit - om maar niet te hoeven veranderen, om maar met rust
gelaten te worden en je eigen weg te kunnen gaan, kortom als je `het bedrog in
je geest' laat voortbestaan, dan kun je erop rekenen dat je je véél ongelukkig
zult voelen. Nee, niet dat het mensen zoals mij altijd voor de wind gaat en
mensen zoals jij altijd pech hebben, natuurlijk niet, ik weet wel beter. Maar
als het jou tegenzit, dan sta je er alleen voor, dan heb je geen God die je
helpt. Ik weet nu dat de lévende God mij helpt, niet omdat ik zulke goede
prestaties voor hem lever, maar in vertrouwen heb ik alles tegenover hem
uitgesproken en Hij heeft mij vergeven en wil mij steunen, helpen, nabij zijn
met Zijn goedheid, het is zó heerlijk geen bedrog in mijn geest meer te hebben
en me compleet vergeven te weten - doe met me mee als je dit herkent, je hebt dan
alle aanleiding om blij te zijn over wie Hij is voor je, geef úiting aan die
blijdschap, laat het gehoord en gemerkt worden, zing het uit, draag het uit, nu
je een oprecht hart hebt, een hart dat gereinigd is van een slecht geweten, een
hart dat zich geliefd weet door God.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten