Ik lees momenteel het boekje `De kunst van het loslaten', geschreven door ds. W.G. Rietkerk - een aanrader! Hij schrijft over mensen die `te goed, te liefdevol, te zorgend of te gevend zijn', waar een verlangen achter ligt om de ander vast te houden - een en ander roept bij mij herkenning op. Citaat (p.26):
`Jezus wijst zulke mensen er in de Bergrede op dat ze moeten loslaten. Dat is een kunst, de kunst van het loslaten. Het helpt ons als we ontdekken dat achter dat gedrag ten diepste angst schuilgaat. De angst de ander te verliezen als we hem laten gaan. De angst de controle over ons leven te verliezen, de angst voor wat er dan allemaal kan gebeuren. Maar vaak leeft de ander juist op als we hem laten gaan en laten weten: je mag er voor mij zijn zoals je bent. Als we een situatie die ons beangstigt loslaten, blijkt er soms ruimte te zijn voor een oplossing en vaak krijgen we er rust over in ons eigen hart. Bovendien is loslaten in de Bergrede altijd: aan God overlaten. Want eigenlijk kunnen we iemand alleen loslaten als we hem of haar niet in een gat laten vallen, maar innerlijk toevertrouwen aan God. Wie zo loslaat, wordt zelf ook losgelaten. Ofwel: die wordt zelf ook vrij. Zo iemand leert te worden wie hij of zij werkelijk is, en vindt rust in de wetenschap er te mogen zijn. In Christus door God aanvaard.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten